Walczymy o życie Alicji

Witam

Dzisiaj nasz Dominik miał swoje święto-skończył roczek .Było małe przyjęcie,przyjechała chrzestna z mężem.Nie mogę się nadziwić jak ten rok szybko minął.Pamiętam jak dowiedzieliśmy się że jestem po raz drugi w ciąży.Byliśmy tacy szczęśliwi,Nasze szczęście niestety trwało tylko trzy miesiące do momentu kiedy dowiedzieliśmy się że Alusia jest tak poważnie chora.To były dla mnie bardzo ciężkie chwile ,nosiłam pod sercem nowe życie a z drugiej strony bałam się o życie Alusi.Czułam się strasznie osamotniona,nie wiedziałam jak ja to wszystko pogodzę,jak ja dam radę.Czas jednak pokazał ,że dałam radę,że wszystko jakoś się ułożyło,potoczyło.Ja nawet rodzic pojechałam prosto z oddziału:)O 17 przyjechał po mnie Rafał z teściową(która zmienieła mnie przy Alusi)a o 20 urodził się Dominiś:)Wszystko co działo się podczas ciązy, działo się jakoś tak naturalnie ,tak zwyczajnie.Wydaje mi się ,że człowiek potrafi się dostosować do każdych warunków jeśli tylko życie tego wymaga.I tak też było w moim przypadku.W pewien sposób choroba Alusi ,intensywne leczenie i jednocześnie bycie w ciązy z Dominikiem było dla mnie takim życiowym sprawdzianem a także poznawaniem siebie od całkiem innej strony..Ten mój życiowy sprawdzian nadal trwa i trwać będzie dopóki Alusia będzie się leczyć ,mocno wierze że zdam go na piątkę.:)
Kochani bardzo dziękujemy za każdą darowiznę przekazaną na leczenie Alusi,za wszystkie ciepłe słowa i za to że jesteście z nami.Dobranoc